Met de jongens naar Zuid Amerika

Bijna tien dagen Estancia Puesto Viejo - terug in Córdoba

Terug van weggeweest na bijna tien dagen rust en ruimte in de Sierras de Córdoba en het was heerlijk! De eerste paar dagen op de Estancia vroegen we ons nog af of tien dagen niet te lang zouden zijn, maar het bleek lekker om hier weer even een nieuwe routine op te bouwen. Opstaan rond 9 uur, 's ochtends meestal een uurtje zwemmen in de rivier, tussen 14 en 15 lunch, dan siësta (in ieder geval voor Bastiaan, vaak ook voor Simon en soms wij zelf) tot een uur of 18 à 19, dan nog wat doen (spelletjes, rivier, wandelen, vogels kijken, paardrijden) en ergens tussen 21.30 en 22.30 eten (paar keer heerlijk vlees van de asado (BBQ)). Na eten vaak meteen naar bed, meestal alle vier tegelijk.
Weinig electriciteit (zonnepanelen en soms generator) en geen internet, dus de computer is weinig aan geweest. Ook weinig water, dat wordt opgepompt uit de rivier naar vaten op het dak. Wassen deden we dus in de rivier. Drinkwater komt wat stroomopwaarts uit dezelfde rivier; prima te drinken. Alle voedsel wordt aangevoerd (vaak met de taxi's die de gasten halen en brengen), met uitzondering van het rundvlees, dat komt van eigen koeien (zoals we zelf hebben zien gebeuren).
De Estancia is deels boerderij en deels gastenverblijf; ik weet niet waar de meeste inkomsten vandaan komen. Er is ruimte voor zo'n 10 gasten denk ik, deels in kleine slaapzalen met stapelbedden (het is ook een international youth hostel). In een apart gebouw kunnen nog 3-4 'wooffers' slapen, backpackers die voor kost en inwoning op de Estancia kunnen werken (WWOOF).
Er zijn paarden (we hebben er zo'n 15 gezien), koeien (zo'n 20 gezien, maar er zijn er vast meer; ik lees net op de WOOFF-website dat de Estancia vooral koeien fokt, ze hebben er bijna 100), geiten (met van die lange hangende oren), konijnen (grote witte, in sneue gazen kooien), een paar kippen, een poes en een hond (India, een golden retriever). De paarden en koeien zitten een deel van de tijd in een omheining op het erf, maar ze mogen soms ook dagen achtereen rondzwerven. De paarden komen wel weer terug als ze geroepen worden, al moet men daarvoor vaak ver van huis gaan roepen, de koeien moeten opgedreven worden. Ook de geiten mogen los, meestal eind vd dag en ze komen na een paar uurtjes zelf weer terug. Ik weet niet hoeveel terrein de Estancia heeft, overal zijn draad-afrasteringen en ik weet niet waar het land van de buren begint. De toegangsweg gaat, na het hek met het naambord erop, nog twee heuveltjes over voordat je bij het erf bent, dus klein zal het terrein vast niet zijn.

Zoals wellicht al blijkt uit bovenstaande hebben we niet erg veel informatie gekregen over de Estancia; de eigenaresse (Virginia) en de belangrijkste medewerker (Daniël, hij deed al het werk met de paarden en koeien) spraken beide vrijwel geen engels. We hebben nog wel wat informatie van enkele gasten gekrgen (een drietal uit Buenos Aires, vrienden van Virginia) en van twee Wooffers (Louisa uit Duitsland en Joe uit de VS), maar die laatste twee wisten zelf ook nog niet zoveel, ze waren er zelf ook pas enkele dagen.
Ik heb net de website van de Estancia weer even bekeken en die schetst een erg rooskleurig beeld, alsof er erg veel georganiseerd wordt. Daar hebben we niet veel van gemerkt. Maar dat betekent zeker niet dat we te weinig gedaan hebben, voor ons was dit prima!

Tot zover het verhaal dat ik een paar dagen geleden op de Estancia al deels heb geschreven (totdat de batterij van de laptop op was ;-). Het is nu de avond van 6 januari en we zijn weer in Córdoba, een dag eerder dan gepland. Want, ik durf het haast niet te zeggen, we moesten naar een ziekenhuis... Gister is Simon uit de klimboom gevallen (op een foto staat een eerdere meer succesvolle klimactie) en ja hoor, weer een arm gebroken. Weer, net als één van zijn eerdere breuken en die van Bastiaan, een twijgbreuk (green-stick-fracture, tallo verde in het Spaans weten we nu). Dat is een breuk waarbij het bot niet echt kapot is gegaan, maar is gebogen (kan bij nog jonge botten); heelt in 2-3 weken. Net als Bastiaan ook twee weken gips, dus vlak voor we naar Bolivia gaan, kan het er weer af. Gister en vannacht had hij wel wat pijn, maar vandaag al weinig last meer. Maar wat ben ik blij dat ik de sling heb meegenomen...
Het ziekenhuis in La Falda (de dichtstbijzijnde grote plaats) kende ik al, ben er op oudjaarsdag al met Bastiaan geweest om zijn gips te laten verwijderen. Het is eigenlijk een soort privé kliniek; de 31ste was het public hospital namelijk gesloten voor alles behalve noodgevallen en kwamen we hier terecht. Hier moeten we wel iets betalen, in het public hospital hoeft dat niet (zoals we in Buenos Aires al hadden gemerkt). Maar erg veel kostte het niet en we zijn goed verzekerd. Erg apart was dat we, toen was bevestigd dat het een twijgbreuk was, een boodschappenlijstje voor de gipsmaterialen kregen die we zelf moesten gaan halen bij een apotheek. Henk is langs drie apotheken geweest en had toen nog niet alles (twee waren gesloten). Gelukkig had de kliniek de ontbrekende materialen toch wel in huis. En dus zitten we weer met een gipsarm. Ik hoop toch dat we aan het eind van onze reis meer tijd zónder gipsarmen hebben gehad dan met....

Ik heb vanavond de foto's van de afgelopen dagen gesorteerd en online gezet en ga nu slapen. De foto's vertellen al het grootste deel van het verhaal; eventuele ontbrekende zaken volgen waarschijnlijk morgen!

Karen

Reacties

Reacties

patricia

ach das ook wat, bastiaan zijn gips eraf en bij simon komt het erop. gelukkig zijn het 2 bikkels:)
gr

Alard

Prima, lekker uitgerust op de estancia :) Wel weer vervelend voor Simon... veel plezier met de rest van de reis!

Bertion

best leuk daar, maar jammer voor Simon.
Blij dat we jullie weer kunnen volgen.

jacqueline

haha ik ging eerst de foto's bekijken en toen pas het verhaal lezen.....bij de foto van de klimboom dacht ik al oh oh als Simon er maar niet uit valt....en.....sneu hoor!
Blij jullie weer wat van jullie te lezen!
Hier gaat het gewone leven weer door na de feestdagen.....alles prima hier! liefs!

Cindy

Hoi, Jullie oude trouwe Famkje heeft sinds gisteren een speelmaatje, nl. onze nieuwe aanwinst Jamie. Een 10 weken oude Pup (Markiesje) pikzwart en geweldig speels. We hadden geluk en kwamen op een wachtlijst direct aan de beurt, en hebben dus nu ineens 2 honden. Famke gedraagt zich al wat losser, maar keek eerst de kat uit de boom Nu mag Jamie langzamerhand bij haar in de buurt komen, al speelt ze nog niet zo heel veel. Jamie trekt zich enorm op aan Famke en wil graag alles doen wat Famke ook doet. Zo sleept ze dapper dat knopentouw elke keer uit de mand van Famke, en taalt niet naar haar eigen kleine knooptouw. Famke pakt het steeds weer terug, leuk om te zien hoe ze steeds meer aan elkaar gewend raken. Balen dat Simon nu weer een gebroken arm heeft ! Jullie zijn er vrij relaxed onder volgens mij,, gelukkig maar ! Hopelijk zien we jullie snel weer online. gr. Cindy

Karen

Hé Cindy, wat een erg leuk nieuws, gefeliciteerd met Jamie!!!! Met een beetje geluk wordt Famke ook nog weer speels, met een pup de hele dag om zich heen is die kans best groot. Zou leuk zijn als je wat foto's kan mailen, ben erg benieuwd.

Heel veel plezier met die twee!

Karen
ps. we gaan vandaag geen verhaal meer plaatsen, dat wordt ws. op zijn vroegst over twee dagen vanuit Salta.

maaike jousma

leuk om jullie verhaal te lezen. hoop dat het nu klaar is met de gebroken armen. Jullie zijn nu ervaringsdeskundig genoeg!
Met de konijnen gaat het goed. Ze zijn er nog allebei en komen op ons afstormen wanneer wij hen eten brengen. De vrienden uit België zijn niet geweest dit zal wel met het weer te maken hebben gehad neem ik aan (veel sneeuw, ijzel en daarmee gladheid). Nu is het 9 graden en alle sneeuw en gladheid is bijna helemaal verdwenen. As woensdag gaat het noodgebouw aan de maresiusstraat open. Nienke, Hester en René hebben er zin in!
Veel plezier met jullie avonturentocht!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!