Vier dagen later en twee steden verder: van Santa Cruz via La Paz naar Copacabana aan het Titicaca meer.
In Santa Cruz zijn we één nacht gebleven, maar het had wat de jongens betreft wel langer mogen zijn. Er zijn daar namelijk veel zeer kindvriendelijke restaurants met grote indoor speeltuinen, ballenbakken en veel ijs! We hebben er een avond en een ochtend in doorgebracht. Voor ons ook niet verkeerd hoor, Santa Cruz specialiseert zich in heerlijke taarten en ijs. Het lijkt erop dat elke Boliviaanse stad zijn eigen specialiteit heeft: Potosí de salteña's (pasteitjes met een zoetige vleesvulling), Sucre de chocolade (we hebben ons ingehouden) en Santa Cruz het ijs en gebak.
Verder hebben we niet veel gezien van de stad. De avond van onze aankomst zijn we nog even snel naar het centrale plaza gegaan dat twee blokken vanaf het hotel is. Hier is het plaza groot en groen (veel palmen en heerlijk geurende frangipani's die me weer even doen terugdenken aan Sydney...), met een bakstenen kathedraal en mooie papegaaien (Canary-winged voor de nieuwsgierigen onder de lezers). Er begon net een blaasorkest te spelen (zie filmpje), ongetwijfeld ook al ter voorbereiding van Carnaval. Pff, dat zal wat worden dat Carnaval hier! Daarna naar het eerste kinderrestaurant, lekker bier en lekkere Pique de Macho, een Boliviaans eenpansgerecht met rundvlees, worstjes, tomaat, gebakken aardappel en pepertjes. Zonder de scherpe pepertjes is het erg lekker. De jongens een hamburger met wat sla en friet en lekker veel spelen. Daarna in het tweede soortgelijke restaurant (maar nu vlakbij het hotel) nog wat ijs en weer spelen.

De volgende ochtend (vrijdag de 11e) maar weer naar de plaza in een poging nog wat bezienswaardigheden te zien in de tijd die ons rest in deze stad. Niet echt gelukt, alleen de kathedraal die niet erg bijzonder lijkt maar wel een mooie beklimbare toren heeft met aardig uitzicht. Helaas is het bewolkt en zien we de heuvels/bergen in de verte niet erg goed. Nog een paar blokjes verder gelopen, maar weinig bijzonders gezien. Wel valt op dat het een echt tropische stad is, met overdekte galerijen en restaurants zonder muren en ramen en met een openlucht-binnenplaats. Het is 's nachts niet kouder geweest dan 25 graden en de ventilator in de kamer was erg welkom. Gelukkig hier geen muggen (meer), ze schijnen de stad een paar weken geleden 'platgespoten' te hebben omdat er Dengue Fever heerst (hoe doen ze zoiets?). Wel erg prettig na alle muggenbulten die we in Samaipata en de Refugio hebben opgelopen.

Om 12 uur met een taxi naar het vliegveld, een half uur rijden. We zijn erg blij dat we hier niet zelf hoeven te rijden: vijf rijen auto's op een driebaansweg waar onze chauffeur met hoge snelheid doorheen laveert, al toeterend en bussen ontwijkend. Gordels vast en proberen rustig naar buiten te kijken. Brr. Inchecken, airporttax betalen (15 bolivianos pp, = iets meer dan 1,50), nog even wat eten en dan naar de gate. Het is een internationaal vliegveld en een handige plek om te starten in Bolivia als je niet meteen de hoogte in wilt. Er gaan echter vrij weinig internationale vluchten, we zien er een stuk of 6 op de borden staan, de rest is nationaal.
Wij vliegen met Aerosur, een Boliviaanse maatschappij (de enige? nog eens uitzoeken); zij hebben hun passagiersvliegtuigen allemaal mooi beschilderd. Er zijn er zes lezen we in een folder en wij hebben een 737 met een snel paard (dat normaal naar Salta in Argentinië vliegt, het paard verwijst naar de gaucho's). De vlucht was verder niet noemenswaardig omdat we door de bewolking erg weinig konden zien. Duurde ook maar een uurtje en we hadden zes stoelen voor ons vieren ter beschikking omdat het vliegtuig lang niet vol was. Prettig.

En dan La Paz! We hebben er al wel wat foto's van gezien en weten dat het eigenlijk uit twee steden bestaat: La Paz dat laag ligt (3000-3500 meter) en El Alto dat hoog ligt (rond 4000 meter). Maar we zijn toch verbaasd als we aankomen in een totaal vlak landschap. Het is nog steeds bewolkt, dus we kunnen de hoge toppen ook niet zien, maar de stad waar we net overheen vlogen is totaal vlak! Het blijkt El Alto te zijn dat helemaal op de hoogvlakte (de altiplano) ligt, terwijl La Paz in diep uitgesleten vallei is gebouwd. En die stad zien we zodra we met de taxi over de rand komen, wauw! De chauffeur wil wel even stoppen zodat ik wat foto's kan maken, werkelijk indrukwekkend om de grote stad tegen de vrij steile wanden van de vallei aangeplakt te zien. Het hotel (zoals alle hotels weer geregeld door Ben Verhoef Tours, ze hebben wat ons betreft goede hotels uitgezocht!) ligt in het centrum, naast de San Fransiscus basiliek in een smal maar druk straatje. Dit is weer een rumoerige, rommelige en drukke, bezige stad (heel anders dan bv. Sucre dat veel netter en rustiger is) en we zitten precies in het gebied met de meeste Artesánia-winkeltjes. Erg kleurrijk dus met alle kleden, mutsen en truien. En het is koud, tenminste, als je vanuit de hitte komt. Eigenlijk valt het met 10-15 graden ook nog wel mee, maar het is prettig om een lange broek en een trui aan te hebben. De meeste inwoners van La Paz lijken het trouwens wel erg koud te vinden, we zien veel donsjassen, sjaals, mutsen en handschoenen voorbijkomen. Hmm, dat is ook weer wat overdreven.

We hebben in de twee dagen die we hadden in La Paz geen grote bezienswaardigheden gezien, maar hebben vooral wat door de straatjes gelopen en de sfeer geproefd.
Zaterdag (de 12e) eerst even gebeld (Skype) naar het thuisfront. We hebben namelijk eindelijk weer eens een vrij aardige internetverbinding op de kamer! Leuk om de opa's en oma's weer even te zien en horen! Daarna naar de 'heksenmarkt', één van de interessante plekken van La Paz en deze is vlakbij. Weer veel mutsen en kleden enzo, maar ook amuletten, kruiden en lamafoetussen! Bastiaan vond het wat eng, hij verwachtte een heks in elk stalletje... ;-) Hier nog wat souvenirs gekocht want we kunnen alles wat we tot nu toe hebben verzameld mooi vanuit La Paz naar huis sturen. Onze koffers hebben niet zo heel veel vrije ruimte, dus we willen het graag kwijt. Onderweg naar het postkantoor (heb ik in mijn eentje gedaan terwijl Bastiaan sliep, Simon computerde en Henk las/sliep) zag ik nog een stukje van de grote besneeuwde Illimani, de berg die boven de stad uittorent. Die hadden we nog niet goed gezien en die hebben we daarna helaas ook niet meer zien door alle bewolking.
's Avonds nog wat straatjes doorgelopen, wat speelgoed gekocht (goedkope prullaria die het maximaal een paar dagen uithouden) en daarna naar een peña restaurant. Dat wilden we in Salta al, maar nu komt het er eindelijk van omdat deze vrijwel naast het hotel is en de show (en het eten) al om 20:30 start. We moeten er even op wachten en we (oftewel de jongens) houden het lang niet de hele show vol, maar het was wel leuk. Zes dansers en vier musici met dans en muziek uit Bolivia. Wij worden ook nog het podium opgetrokken om mee te dansen en zelfs de jongens doen vrolijk mee. Leuk!

Gister (zondag de 13e) zijn we met een taxi naar een uitzichtpunt in de stad gegaan. Was niet erg ver, maar we hebben geen zin om hier op deze hoogte (weer ruim 3600 meter; gelukkig buiten kortademigheid weer geen last van!) een eind naar boven te moeten lopen. Kunnen we beter boven beginnen en dan naar beneden. Boven blijkt een heel park te zijn met, jawel, een grote speeltuin! En ook mooi uitzicht, dus iedereen weer tevreden, haha. Ook heerlijk weer, zonnig en ruim 20 graden (helaas de bergen wel in de wolken). Naar beneden ging over een mooi aangelegd pad dat hoog boven de straat slingert. Het eindigt in een gezellige markt waar ook weer erg veel te doen is voor kinderen. Het is er gezellig druk, heel La Paz lijkt hier op zondag naar toe te komen voor wat lol en een hapje en een drankje. Simon heeft lekker kunnen fietsen op een speciaal aangelegde fietsbaan (op een driewieler, ineens weer na lange tijd op een gewone fiets leek ons wat veel gevraagd op zo'n drukke baan). We hebben in een treintje gezeten, de jongens hebben gesprongen op een luchtkussen en Simon en ik hebben de stad nog weer even bekeken vanuit een reuzenrad. Prima vermaak dus!
Helaas heeft het de jongens ws. wel erg 'druk' gemaakt en we hebben 's avonds in het hotel erg veel moeite gehad om ze in slaap te krijgen. Ze zijn beide de laatste tijd al erg bezig om tegen grenzen aan te schoppen en ons op te jutten en dat bereikte nu een extreem hoogtepunt. Helaas waren we zelf ook moe en hebben we ons teveel laten verleiden tot een strijd, met veel geschreeuw en gehuil tot gevolg. Niet leuk. Ik had gister eigenlijk nog dit verhaal willen schrijven, maar daar had ik geen puf meer voor toen ze eenmaal sliepen. Wel weer even goed om dan na te denken (en te overleggen) over hoe je zulke gevallen anders (beter) aan kunt pakken. Vanavond (in Copacabana) dreigde weer even hetzelfde te gebeuren, maar nu hebben we ons niet op de kast laten jagen en is in ieder geval Simon rustig en tevreden gaan slapen. Bastiaan heeft nog wel weer een poging gedaan, maar gaf het vrij snel op. Hoop wel dat deze fase snel weer voorbij gaat...

Maar goed, vandaag. Vroeg op, want we zouden ergens tussen 7 en half 8 worden opgehaald door de bus naar Copacabana. Dat werd uiteindelijk 7:40, dus ruim tijd voor het lekkere ontbijt in dit hotel (met pannenkoeken, roerei, fruit, lekkere broodjes). Weer een mooie grote bus, helaas geen bovenverdieping. Eerst zigzaggen door de stad om nog veel andere passagiers op te halen en daarna via El Alto naar de hoogvlakte. Na zo'n twee uur zagen we het Titicaca meer! We moesten er bij een klein dorpje ook nog uit, want we moesten een smalle strook water oversteken. Wij deden dat met een klein bootje, de bus deed dat op een grote platte bak. We hebben vanaf de overkant lekker kunnen kijken naar alle boten die overstaken met de diverse bussen. Daarna nog een uur naar Copacabana. Dat is een groot dorp dat aan een halfronde baai ligt. Ons hotel (La Cúpula) ligt tegen de heuvel van de noordkant van de baai en heeft een erg mooi uitzicht. Verder heeft het een goed restaurant (lekkere lunch!) en hebben we een kamer in een apart staand huisje in een tuin met een glijbaan! Wel buren, dus fijn dat de jongens vanavond rustig zijn gaan slapen ;-/
Ik ben vanmiddag lekker even alleen het dorp in gegaan om wat zaken te regelen. We moeten vanaf nu namelijk alles weer zelf organiseren, dus bustickets kopen en hotel reserveren. Is ook wel weer leuk en prettig eigenlijk. Het was makkelijk om in Bolivia alles geregeld te hebben, dat scheelde zeker een hoop tijd, maar achteraf gezien hadden we het ook makkelijk genoeg zelf kunnen doen. Vooral de transfers tussen busstation en hotel en vv waren erg onnodig en soms ook echt onhandig. Dan sta je te wachten op je weet niet wie, terwijl je veel sneller even een taxi kunt regelen. En dat is dan nog veel goedkoper ook. Vandaag was de transfer er niet eens en moesten we dus toch met een taxi en dat levert meer ergernis op dan nodig. Gelukkig zijn we vrij pragmatisch en schakelen we snel om, dus een probleem wordt het niet, maar het is jammer. Ik verwacht dat we de kosten van deze gemiste transfer trouwens nog wel terug krijgen, Ben en Susanne deden ook niet moeilijk over de kosten van de eerste nacht in Uyuni toen we in een ander hotel moesten omdat bij de gereserveerde niemand open deed.
Maar goed, bustickets gekocht naar Puno voor de 17e en in een internetcafé (in het hotel helaas geen internet, het enige minpuntje) mailtje gestuurd naar een beoogd hotel daar. (Inmiddels is die reservering ook al rond, makkelijk toch dat internet!). Nog even gezocht naar een boekwinkel, want ik wil toch wel graag het boek 'Birds of Peru' hebben, ik heb hier al teveel soorten gezien die niet in mijn boek van zuidelijk Zuid-Amerika staan. Maar helaas, de boekwinkels hier hebben alleen wat studieboeken en veel schriften en pennen... Hopelijk lukt dat wel in Cuzco (of misschien al in Puno). Daarna even naar de baai en daar drie nieuwe soorten die gelukkig nog wel in mijn boek staan (naast nog drie die er niet in staan): onder andere een fuutje dat alleen op dit meer en een ander hoog meer in Bolivia voorkomt (Shortwinged Grebe). Leuk!
Later nog weer terug naar het dorp met de mannen: mutsen en handschoenen gekocht (het is hier nu echt behoorlijk frisjes, we hebben voor het eerst naast de truien ook de jassen aan!) en even gegeten. En inmiddels slapen alle mannen en brei ik er ook een eind aan; het was een lange dag. Morgen is er weer één! (verhaal wordt morgen geplaatst vanuit een internetcafé)

O ja, nog één dingetje wat leuk is om even te vermelden: Henk heeft in la Paz met Simon een nep-zilveren schatkistje gekocht voor zijn melktanden! Er zit al een tijdje een ondertand los en mocht die er op de reis nog uitvallen, dan hebben we een toepasselijk doosje!

Tot later!
Karen