Leuk deze site, je ziet in het profiel hoe lang het nog duurt voor we vertrekken. Dat gaat hard zeg, nog maar 75 dagen! Hoog tijd om dit log te beginnen, eerst maar eens uitleggen waarom we gaan en wat we van plan zijn.

De ideeën voor deze reis zijn al jaren geleden gevormd: toen mijn zwager en schoonzus in 2005 met hun dochter (toen 2 jaar) door China gingen fietsen dacht ik, dat kunnen wij ook! En dan bedoel ik niet zozeer dat fietsen, maar wel het reizen met een kind ;-)

Wij waren net zwanger van Simon en ik had het reizen en werken in het buitenland al jaren daarvoor verruild voor een meer gesetteld leven in Groningen, met hond, baan, daarna man en eigen huis. Maar het bleef kriebelen. Jaren weg hoeft echt niet meer, maar een paar maanden weg, tja, dat zou mooi zijn als het nog kon. Nog weer het gevoel beleven om je thuis te gaan voelen in een wildvreemd land, de gebruiken te leren kennen, vertrouwd te raken met de winkels, mooie plekjes, geuren, vogels, etc. etc. etc. Daar kan een vakantie van drie weken echt niet tegenop, hoe leuk het kamperen in Frankrijk ook is.

Maar ja, er was een kind op komst en hoe lastig wordt het dan om weg te gaan? Zwager en schoonzus bewezen wat ik voor mezelf eigenlijk al wist: het kan prima! Toen zij een jaar later zelfs in China (Shanghai) wóónden, konden we het al een beetje uitproberen. Toen Simon vijf maanden was, gingen we drie weken naar hen toe. Op zich een makkie natuurlijk, een groot deel van de tijd konden we bij hen logeren, maar we hebben er ook wat uitstapjes gemaakt van meerdere dagen, met bus en trein, op de bonnefooi naar andere plekken. En inderdaad, dat ging prima!

Dus sudderde het idee wat voort en begonnen we langzamerhand wat plannen te maken. De bestemming lag al vrij snel 'vast'; ik heb al heel wat continenten gezien, maar Zuid Amerika nog nooit. En de plekken die mij op eerdere reizen het meest fascineerden, waren de landschappen die totaal ánders zijn dan wat we in Europa hebben. Woestijn, oerwoud, hoogvlaktes, geweldig! En laat Zuid Amerika dat nou allemaal hebben... En daar bovenop nog het feit dat het vogelleven daar voor een vogelaar erg interessant is (ook al ben ik geen fanatieke), maakt dat ik er graag heen wil. En gelukkig zag Henk dat ook zitten!

Hoe lang? Tja, niet te kort want dan heb je onvoldoende tijd om je 'thuis' te gaan voelen. En niet te lang want dat vinden werkgevers en ook de portemonnee wat minder leuk. Henk kwam met het idee van precies 100 dagen; ruim drie maanden dus. Een mooi uitgangspunt.

En wanneer dan? Ook dat kon vrij makkelijk worden bepaald want lang weg, dat kan het beste voordat de leerplicht intreedt als Simon vijf wordt! Dus dat gaf een uiterste vertrekdatum. Het betekent ook een langer verlof van werk, dus werkgevers moesten op tijd op de hoogte worden gesteld. En wat geld sparen was ook geen overbodige luxe. Toen diende ook Bastiaan zich nog aan en meenden we nog te moeten trouwen (alle geld weer op ;-) , dus werd het nog weer iets uitgesteld. Totdat die uiterste vertrekdatum in zicht kwam.... Vastleggen dus die hap: ruim drie maanden voordat Simon vijf wordt, gaan we weg! Concreet betekent dat verlof vanaf december 2010 t/m maart 2011 en de reis ergens binnen die vier maanden. Simon is dan dus ruim 4,5 en Bastiaan net 3.

En tja, dan moeten er toch nodig maar eens tickets geboekt worden! We schrijven inmiddels mei 2010 en dit blijkt een lastige knoop om door te hakken, Want Zuid Amerika is een enorm continent en ook Midden Amerika lokt (Costa Rica)... Hier is het Henk die de knoop doorhakt: hij wil naar Argentinië en naar Buenos Aires in het bijzonder én naar Machu Picchu in Peru. En wat we verder doen maakt hem niet zoveel uit. Zolang we maar geen verschillende talen hoeven te leren (dus óf Spaans, óf Portugees en niet beide). Omdat ík graag een aantal verschillende landschappen wil zien en absoluut de Andes in wil, wordt het toch ineens weer makkelijk. We beginnen in Buenos Aires en gaan dwars door de Andes naar Lima. Via in ieder geval Bolivia en misschien ook Chili. Paraguay is ook nog een optie, al is het maar omdat bijna niemand daarheen lijkt te gaan ;-). Costa Rica bewaren we voor een volgende keer, dat wordt te duur.

De vertrekdata zijn bepaald door de prijzen en de mogelijkheden van de vliegtickets; het wordt KLM met een rechtstreekse vlucht van Schiphol naar Lima. Op de heenreis komt daar dus nog een extra vlucht naar BA bij. Helaas net geen 100 dagen, maar precies 12 weken is ook een mooi rond getal ;-).

De route die we daar gaan volgen ligt nog totaal niet vast en die willen we ook eigenlijk liever niet of nauwelijks vastleggen (m.u.v. de eerste twee weken omdat het dan rond kerst en oud en nieuw is en het vast handig is dat we al een slaapplek reserveren). We schatten in dat het met de jongens handig is om de mogelijkheid te hebben om de route te verleggen of op sommige plekken langer of juist korter te blijven. Wel willen we langzaam omhoog de Andes in gaan om de kans op hoogteziekte te verkleinen. En ook zullen we de gebieden waar malaria heerst vermijden, dus (helaas) niet naar de Pantañal en het Amazonebekken waar ik graag heen had gewild.
Vermoedelijk zullen we dus vanaf Buenos Aires langzaam noordwestwaards gaan om via Salta uiteindelijk de grens met Bolivia te bereiken. Als we de hoogte allemaal aankunnen, zullen we ongetwijfeld naar de Salar de Uyuni gaan. Daarna via het Titicaca meer naar Cusco in Peru, naar Machu Picchu en wellicht ook nog Arequipa verder naar het westen. En dan via de kust naar Lima.
We willen met openbaar vervoer gaan reizen (de nachtbussen in Argentinië zijn erg goed hebben we al begrepen en er is in Peru een mooie treinverbinding tussen Titicaca en Cusco) en willen op alle plekken 1-2 weken blijven om het voor de jongens niet te druk te maken. We hopen kleinschalige pensions of huisjes/appartementen te vinden om in te overnachten, waar we evt. ook zelf kunnen koken).

Tot zover de plannen zoals we ze op dit moment hebben, ben benieuwd wat er de komende 75 dagen allemaal nog gaat veranderen! Ondertussen zijn we ook bezig met een luistercursus Spaans (Hablo un poco Español ;-/), mailen we met wat mensen over onze plannen en over hun ervaringen met het reizen met kinderen in Zuid Amerika en zijn we bezig met een paklijst (alles wat we nu bedenken, schrijven we maar vast op). Volgende week naar de GGD voor prikken voor ons vieren; benieuwd wat ze adviseren. We hebben al besloten om niet tegen rabiës in te enten (klein risico, de hondsdolle honden zijn wel te herkennen, de bescherming is vrij marginaal en het zijn pijnlijke, dure prikken) en malariagebieden gaan we vermijden.

Tot zover voor nu, wordt vervolgd!

Karen