Verslag geschreven op zondag 9-1-11, 15:30
Zo, we zijn in Salta! Zit op dit moment aan een lekker grote tafel met achter me, in de woonkamer, de jongens (bijna) in slaap. Henk slaapt in de afzonderlijke slaapkamer met een dubbel bed rechts van me, links is de open deur naar buiten waar het nu (even) niet meer regent. Vanochtend hier aangekomen rond 10:30, warm ontvangen door Letty Willemse, de eigenaresse van het terrein en de cabaña waar we de komende 8 dagen zullen blijven. Het huisje is veel ruimer dan ik op basis van de foto's had verwacht. Het is een oude meubelwerkplaats die nu is omgebouwd tot slaapkamer, met daaromheen, later aangebouwd, de rest van het huis met woonkamer, keuken, badkamer en eetkamer. Van veel gemakken voorzien, alleen internet ontbreekt. We zullen dus wel regelmatig een stukje schrijven, maar dit niet elke keer kunnen plaatsen; daarvoor moeten we wachten tot we in een café zijn met wifi. Dit zal dus een lang verhaal worden denk ik, met verslagen van meerdere dagen.

Córdoba
Eerst even terug naar de Córdoba en de reis. Gister (zaterdag) hebben we in alle rust ingepakt en hebben de video's en het laatste stukje tekst online gezet. Rond 12 uur het hotel verlaten; bagage bleef achter in de eetzaal (waar we het om 18 uur weer hebben opgehaald) zodat wij met weinig bagage nog even wat konden doen. Stadscentrum hoefde niet meer, dat hadden we eergisteren al gezien: aardig centraal plein met fontein en meneer op een paard, mooie kathedraal, gezellig en rommelig winkelgebied en verder, tja, gewoon een stad. heb een nieuw horloge gekocht (de vorige is al kwijt, verloren tijdens een goeie galop bij het paardrijden...). De jongens mochten bij een stalletje wat prul-speelgoed uitzoeken (waar ze erg blij mee waren) en we hebben wat tostados gegeten (heerlijke ham-kaas-tosti's met erg dun, geroosterd brood) op een terrasje waar we droog konden zitten. Hele dag regen namelijk, voor het eerst de regenjassen gebruikt. De grote kathedralen zijn hier trouwens anders dan wat wij er met onze Europese ogen van verwachten: ze zijn vrij laag en erg massief, Córdoba is daarvan een mooi voorbeeld:

Die in Buenos Aires (aan het Plaza del Mayo) is weer anders, die heeft een grote zuilengalerij ervoor, iets waardoor ik eerst niet eens zag dat het een kerk was, dat verwacht ik bij een beurs of een overheidsgebouw. Maar duidelijk een katholieke kerk als je binnenkomt. Nu zelfs nog met kerststallen!

Maar goed, zaterdag dus niet meer naar het centrum, maar naar een park in de buurt van het hotel (en het busstation) waar ook de dierentuin bleek te zijn. Prima vermaak voor de jongens en voor ons ook best weer leuk. Met een zeeleeuwenshow en een treintje, hamburger + broodjes vlees + friet en een ijsje als uitsmijter hebben we ons prima vermaakt. Heerlijk schepijs hier in Argentinië trouwens, veel 'dulce de leche' combinaties, maar ook lekker fruit en erg goed chocolade-ijs; vinden de jongens ook:

Dulce de leche lijken ze hier overal bij en over te doen, iig als broodbeleg en over toetjes. Het is een caramel-achtige substantie gemaakt van ingekookte gezoete melk. Vooral Simon kan er geen genoeg van krijgen!
Zaterdag om 18 uur terug in het hotel voor de bagage en door naar het busstation. Het hotel haden we overigens de eerste keer in Córdoba al uitgezocht en gereserveerd (28 december, onderweg naar de Estancia). Het was toen de tweede die we bekeken, met als belangrijkste criteria de nabijheid bij het busstation (10 min. lopen) en wifi. De airco was ook prettig. Beviel redelijk, prima kamer met (net) voldoende ruimte, maar wel vrij benauwd. Klein raampje dat uitkeek op binnenplaats en alleen door de kamerdeur open te zetten was ventilatie mogelijk. Maar ach, prima voor twee nachten.

Estancia
Dat was dus Córdoba. Nu nog even terug naar de Estancia. Daar de 28ste aangekomen na een lange reis. Eerst de nachtbus die om ongeveer 21:45 vertrok uit Buenos Aires. Meteen de jongens pyjama's aangetrokken en gaan liggen. Stoelen konden bijna plat en met beide een zoon op onze buik hebben we allemaal redelijk geslapen. Voor de zekerheid een wekker gezet om 6 uur, we zouden om 6.30 aankomen. Om 5.30 stopte de bus en gingen alle lichten aan: 'CÓRDOBA!'. Wat? Nu al? Graaien naar tassen, schoenen, truien, dekentjes, kussentjes en jongens en snel de bus uit. Laatste check, niets vergeten! En de bus vertrekt meteen naar de volgende bestemming. Lekker is dat, een uur te vroeg aankomen. Vooral Simon érg chagrijnig; Bastiaan is meteen weer zijn vrolijke, drukke en ondeugende zelf. Zucht...
Eerst maar even uitpuffen, naar de wc, koffers in een locker gepropt en een ontbijtje halen: zoete broodjes, thee en zumo de naranja. Daarna kaartjes gekocht voor de nachtbus naar Salta (is dat maar vast klaar) en een stadsplattegrond en hotellijst gehaald. Even naar buiten voor het uitzoeken van het hotel en daarna snel weer terug naar de busterminal, want we willen door naar de Estancia. Uiteindelijk al om 8:50 met een volgende bus naar La Falda en daar twee uur later aangekomen (weer even lekker geslapen). Vanuit Córdoba had ik al vanuit een telefoon-zaakje (die zie je hier veel, met allemaal privé hokjes en je betaalt achteraf bij een balie) gebeld naar de mobiele nummers van de Estancia en ingesproken dat we daar om 10:30 zouden aankomen. Bericht was overgekomen, want Virginia stond ons op te wachten op het station en bracht ons meteen naar een taxi voor het laatste deel van de reis (ze bleef zelf nog in de stad voor boodschappen). Taxirit was nog even heftig, met een erg hobbelige slingerweg die erg mooi over de bergrug ging, maar die wat teveel was voor de magen van eerst Bastiaan en daarna Simon. We waren erop voorbereid, dus hadden spuugzakjes bij de hand. En gelukkig had de achterbank gladde bekleding... Toen ik met Bastiaan de 31ste op en neer moest naar La Falda, waren we trouwens nog beter voorbereid met een kwart pil Primatour; hij sliep er prima op en alles is binnengebleven. De laatste keer dat we de rit maakten, werkte dat voor Bastiaan weer prima, voor Simon helaas niet, maar hij werd steeds bedrevener met de spuugzakjes; ahum.

Over de dagelijkse gang van zaken op de Estancia heb ik al wat geschreven, dus nu nog even wat bijzonderheden en uitschieters in de dagelijkse routine.
* Allereerst het paardrijden natuurlijk! Simon heeft een half uurtje les gehad, alleen op een groot paard! Helaas zijn zijn benen nog wat te kort om door het paard gezien te worden als een serieuze berijder, dus zodra het werd losgelaten, stond het stil. Maar Simon weet nu wel hoe je een Argentijns paard naar links en naar rechts moet laten gaan en hoe je moet stoppen. Met de teugels in één hand en de andere aan het zadel en vooral geen abrupte bewegingen maken. Voor mij ook even goed om te zien, toch wel heel anders dan de dressuurpaarden die ik in Nederland 'gewend' ben (meer dan 10 jaar geleden...). Later hebben we alle vier gereden, de jongens bij ons voor op het zadel. Een rustige rit bijna alleen maar in stap, prima te doen en de jongens vonden het erg leuk. Over een heuvelruggetje langs twee rotspunten die we vanuit de Estancia zien. Deels over karrensporen, maar ook een stuk kris kras door de struiken. Lange broeken waren essentieel; ik heb zelfs daarmee nog een keer een doorn uit mijn knie moeten peuteren. De gaucho's die met de paarden werken om de koeien te drijven hebben niet voor niets grote leren kappen voor hun benen! Ik mocht later ook nog een keer alleen mee op een iets minder rustige rit, lekker draven en galopperen. Horloge en zakdoek verloren, maar die laatste nog teruggevonden!
* Tweede hoogtepunt was (voor mij) het vogelen. Als de jongens 's middags sliepen en Henk lekker zijn boek ging lezen (de e-reader is handig, alleen jammer dat we niet tegelijk kunnen lezen), kon ik een paar uurtjes de hort op met verrekijker en vogelboek. Daar word ik erg blij van ;-) Bijna elke dag nieuwe soorten gezien, in totaal 30 nieuwe soorten. Vlak voor huis een nestelende Narrow-billed Woodcreeper en overal schreeuwende Monk Parakeets. In de buurt een boom met twee soorten gieren (Black en Turkey) én een andere grote roofvogel, de Crested Caraca. Mjammie.
* Nog een hoogtepunt: het vlees van de asado. Je moet er even op wachten, maar dan heb je ook wat. Heerlijk rundvlees, goed gekruide kip en lekker worstjes, waaronder heerlijke bloedworst (vind ik tenminste); ze noemen hier alle worst trouwens chorizo, maar het is iets totaal anders dan wat wij daaronder verstaan. Simon vond vooral het vuur (maken) erg leuk; we hebben al een bladzijde in een notitieblokje moeten reserveren voor zijn plannen voor een verjaardagsfeest, want we mogen niet vergeten dat hij op zijn feestje een vuurtje wil stoken én wil BBQ-en. Nee mama, geen asado, dat moet maar op het grote mensenfeestje, ik wil een gewone BBQ.
* En tja, voor een asado heb je natuurlijk ook vlees nodig en dat wordt hier gewoon uit de kudde getrokken en geslacht achter een rij boompjes... De gaucho's vingen de 30ste eind van de middag met een lasso een onvolwassen stiertje uit de kudde koeien in de omheining op het erf. Ze sleepten hem (erg ruw in mijn ogen) naast een paard mee naar de slachtplek. We hadden het niet meteen door, maar toen de mannen daar maar bezig bleven en we ze met een bijl en messen langs zagen komen, ging ons een licht op. Ik ben (in mijn eentje) toch maar even gaan kijken en zag hoe ze hem doodden met een klap op zijn kop van de botte kant van de bijl en daarna een mes in zijn hals. Ging vrij snel, maar het getrek en gedoe dat eraan voorafging leek me wat onnodig ruw. Na de slacht werd hij op zijn rug gelegd en vanaf de buik gevild. Toen de buik klaar was, hebben ze 'm aan de achterpoten omhooggetrokken aan een boomtak zodat ze de ingewanden eruit konden halen (wat een enorme berg!) en ook de rug konden villen. Toen de kop eraf en daarna een nacht laten hangen om het de volgende dag in stukken te verdelen. De jongens hebben met het villen en ophijsen meegekeken. Bastiaan leek het niet echt door te hebben, maar Simon heeft nog wel wat vragen gesteld, bijvoorbeeld waarom een dier dat nog niet oud was, toch al dood moest. Maar een paar dagen later hoorde je hem er al niet meer over; benieuwd of het nog weer een keer terugkomt.
* De rivier was natuurlijk ook leuk, bijna elke dag even geweest (niet te lang i.v.m. sterke zon). Na regenbuien was er duidelijk veel meer water (dammetje was dan overstroomd), maar dat zakte vaak ook weer binnen een dag. Jongens hebben lekker 'gezwommen' in het voor ons maximaal heuphoge water en met zand en water gespeeld.
* Voor Simon waren er de eerste paar dagen een paar vriendjes, Kevin en Brandon, zonen van Daniël, de medewerker op de Estancia die zich bezig hield met de paarden en koeien (de opper-gaucho). Ze waren 7 à 8 jaar en namen Simon mooi op sleeptouw: met karren rennen, in de boom klimmen, tikkertje. Taal was wel een barrière, Simon stopt met praten als hij merkt dat anderen hem niet verstaan en gaat dan dingen uitbeelden. Gelukkig praatten die jongens gewoon door en deed hij dat uiteindelijk ook; ze hebben zich prima met elkaar vermaakt. Ook heeft Simon plezier gehad met Joe, één van de wwoofers, een Amerikaan. Simon heeft hem geholpen met van alles en nog wat (kalfje voeren, hout halen, vuur maken), en Simon sprak Nederlands tegen hem. Henk heeft Joe gevraagd Spaans terug te praten. Simon spreekt toch geen Engels, en zo pikt hij nog wat Spaanse woordjes op. Hij vindt het duidelijk wel erg leuk om mensen tegen te komen de Nederlands praten. Hij zei vandaag tegen Letty (in Salta) dat het sneu was dat zij niet in NL woont dat ze dan niet altijd Nederlands kan praten...
* O ja, de 31ste ben ik met Bastiaan naar La Falda gegaan voor zijn gips, ben daarbij erg geholpen door de taxichauffeur die bij de ziekenhuizen uitlegde wat er moest gebeuren. Onze kennis van het Spaans is vooral op de Estancia wel wat uitgebreid, maar het blijft zoeken naar woorden en handen en voeten werk. Gelukkig lukt alles tot nu toe prima, soms met wat hulp en men waardeert het erg dat we het proberen.
* Oud en nieuw op de Estancia was aangekondigd als een groot feest, maar dat hield vooral in dat we buiten gingen eten aan een lange tafel en dat er speciaal vlees op tafel kwam: cabrito. Dat was waarschijnlijk een jonge geit, maar cabrito wordt ook gebruikt voor een kalf werd ons verteld. Als toetje een speciaal gevuld zoet brood en andere zoetigheid, mmm. We aten met 17 mensen aan de tafel: wij vieren, drie gasten uit Buenos Aires (die waren er de hele periode en hebben ons regelmatig geholpen met de taal), 4 meiden uit BA die er een zonvakantie hielden (lagen grootste deel van de dag bij de rivier), drie wwoofers, Virginia en twee medewerkers. De gaucho's en Simons vriendjes waren die dag vertrokken (naar hun families neem ik aan). De jongens hebben de jaarwisseling net niet meegemaakt, ze wilden toch wel graag naar bed. De jaarwisseling zelf was vergelijkbaar met hoe we het in NL doen: champagne (of cider), iedereen kussen en Feliz Año! Aan de horizon boven de bergen waren duidelijke lichtflitsen te zien van de omringende stadjes en we hoorden ook wat gerommel. Verder een ongelofelijk mooie sterrenhemel met een duidelijke Melkweg, het Zuiderkruis, Orion op z'n zij en een heldere Jupiter die net onder ging (ws. niet Saturnus neem ik aan, Frank?).

Aanvulling geschreven op maandag 10-1-11, 10:30
We hebben net het ontbijt op (weer even lekker met muesli en cornflakes) en gaan zometeen naar het centrum. We hopen daar dit verhaal te kunnen plaatsen en de paar nieuwe foto's online te zetten. Hopelijk gaat het ook niet te hard regenen (het is nu droog) zodat we in de kabelbaan kunnen die naar een topje gaat (en die de jongens al gezien hebben, daar móeten we dus in ;-). Klimaat is hier dus even anders dan we tot nu toe gewend waren, we zitten duidelijk een heel stuk noordelijker. Het is erg groen en het regenseizoen is ein december begonnen. Het schijnt niet élke dag te regenen, we zullen zien... Regenjassen maar weer mee!

Groeten van ons allemaal!
Karen

Verdere aanvulling zelfde dag om 16:30

Het verhaal hierboven hebben we geplaatst in een restaurantje met wifi waar we ook wat empanada's enzo hebben gegeten. De verbinding was daar helaas erg slecht, dus de foto's lukten niet. Die vul ik nu even aan vanuit een internetcafé (je kunt er niets drinken, maar er zijn wel veel computers) met een snelle verbinding. Zometeen weer met de bus terug naar huis: 30 minuten voor 1,5 pesos (30 cent)....